Przekład: Michał Rusinek
Wydawnictwo Tekturka
Lublin 2022
Cudna kreska, wspaniałe, pełne uroku i dowcipu rysunki, beztroskie, lekko szalone zwierzęta, niezbyt rozgarnięta babcia, przebiegły, dosadny mędrzec i przyjazna opowieść o tym, jak bardzo trzeba doceniać to co się ma.
Otóż, pewna maleńka staruszka, mieszkająca samotnie uznała z goryczą, że domek ma za mały. Udzielający jej rad mędrzec, z każdą kolejną stroną naraża ją na nowe nieprzyjemności, jakie wynikają z prawdziwej (a nie rzekomej, jak dotąd) ciasnoty.
Babci wiele czasu zajmuje zrozumienie, że jej samotne, skromne mieszkanko to tak naprawdę istny pałac, ale, na szczęście, po pewnych perypetiach będzie szczęśliwy finał.
Urocza, wesoła, pouczająca historyjka pokazuje, że wielką sztuką jest nauczyć się patrzeć na to co mamy z uwagą i wdzięcznością.
Wszystko tutaj gra, wszystko tutaj do siebie pasuje, uczy, bawi i cieszy oko.
Świetny duet twórców. Książka do polecania i wracania do treści.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz