Joanna Kmieć - Tajemnica trzynastego piętra [recenzja]

 

Ilustracje: Joanna Kmieć

Wydawnictwo Akapit Press

Łódź 2016

Oliwier i Tosia towarzyszą swoim mamom w podróży do Szwecji. Biznesowa wyprawa do Sztokholmu przyniesie dzieciom przygodę życia oraz wspaniałe przyjaźnie, także na całe życie.

Przypadek zrządza, że zatrzymują się oni w pewnym biznesowym hotelu, gdzie nie ma 13 piętra. Wiedzione ciekawością dzieci odkrywają tajemnicę przeciekających sufitów, istnienia nieistniejącego piętra, a także niezwykłych istnień, które roboczo nazwijmy trollomopami. 

Inwencja, serdeczność i chęć pomocy jaką wykazują się dzieci, nie tylko odkryją tajemnice hotelu, ale także przywrócą radość życia niektórym bohaterom, by zdemaskować też czarne charaktery, które koniecznie błąkają się po stronach powieści, by urozmaicić treść, nadać jej tempa i potrzebnego kolorytu.

Ta pełna humoru przygodowa opowieść o przyjaźni i oddaniu jest idealna do czytania z dziećmi. Zagadki, tropienie tajemnic, przygody i nutka niebezpieczeństwa, zapewnią dobrą zabawę dla całej rodziny.

Anton Bergman - Jedyna taka Ester [recenzja]

 

Ilustracje: Anna Adbåge

Przekład: Marta Wallin

Wydawnictwo Widnokrąg

Piaseczno 2020

Signe prowadzi spokojne, nudne szkolne życie. Wszystko zmienia się gdy do jej klasy trafia Ester. Nagle Signe chce być jak ta nowa dziewczynka: odważna, wracająca sama do domu, pełna werwy i mocnych pomysłów.

Jej mama jest aktorką. Sławną, podróżującą po całym świecie. Tato wiecznie w pracy, w domu kotka i pełna swoboda, której tak bardzo Signe zazdrości koleżance.

Po serii zdarzeń, które rzucają nowe światło na wyjątkowość koleżanki, wiara w niezwykłość Ester jakby gaśnie: okazuje się bowiem, że aktorka, która rzekomo ma być jej matką to Greta Garbo, a ta nie żyje od lat!

Cała ta fasada bajeranckości jest krucha, a za nią kryje się smutek i samotność: śmierć matki, zapracowany ojciec, którego wiecznie nie ma w domu, a także seria niebezpiecznych zachowań i pomysłów, które mają na celu zwrócenie uwagi na samotne, nieszczęśliwe, opuszczone dziecko.

Opowieść snuta przez Signe jest delikatna, opowiedziana prostym językiem, serdecznym, pełnym ciekawości i zaufania do zachowań koleżanki. Tylko my, dorośli możemy wiedzieć co kryje się za poszczególnymi zdarzeniami, domyślamy się jej reakcji, dla dzieci prawda przyjdzie później, w finale, który na szczęście jest pomyślny.

Sama opowieść, codzienność dzieci są bardzo ciekawe, dobrze czyta się ją w pojedynkę, chodzi mi o to, że duże litery, jak i nieskomplikowany język bardzo pomagają dzieciom w samodzielnym przyswajaniu historii.

Dodatkowy atut to ilustracje - znakomicie oddające ducha książki. Polecam serię o Ester.